“Wie zou je zijn als je niet jezelf was?”

Ik heb een tijd geleden een bedrijfscoachsessie mogen volgen waarbij de coach mij de confronterende vraag stelde: “Wie zou je zijn als je niet jezelf was?”

Confronterend, want destijds stond ik op een kruispunt in mijn carrière. Wat hij met de vraag bedoelde was natuurlijk; als je jouw huidige baan en verantwoordelijkheden niet had, en als je geen tijd en energie in je huidige carrière zou hebben gestoken, wie zou je dan zijn en wat zou je doen?

In de huidige crisis is deze vraag wederom relevant. Voor mijzelf, maar wellicht ook voor jou. Immers: je dendert maar door sinds maart 2020. Doe je nog steeds wat je leuk vindt? Het is daarom een uitstekende vraag om jezelf te stellen, maar het kan buitengewoon moeilijk zijn om te beantwoorden. Vaak is je carrière in deze branche jaren geleden begonnen, zijn er allerlei relaties en afhankelijkheden ingeslopen en ontleen je ook een deel van je identiteit aan je werk (althans ik wel). Toch kan de reden waarom je 10 jaar geleden in de recreatiebranche bent gestapt, nu niet meer gelden. Immers: de branche is veranderd en zal zich steeds doorontwikkelen. Vind je dat nog leuk?

Overigens kan je de vraag ook stellen voor projecten en bedrijven (of bedrijfsonderdelen). Er zijn veel dingen die je doet, simpelweg omdat je ze al een tijdje doet. Misschien houd je jezelf vast aan projecten waarmee je bent begonnen, maar merkt je dat je er nu aan vastzit.

Daarom zou je jezelf moeten afvragen – minstens één keer per jaar – als je vandaag zou beginnen, zou je dan nog steeds doorgaan met dit project? Als het antwoord een duidelijke “ja” is, is dat geweldig. Maar een aarzelende ‘nee’ is ook interessant omdat je dan je werk, project of bedrijf opnieuw kunt beoordelen.

Maar daar blijft het niet bij, deze formule kan je ook toepassen op werknemers, partners en leveranciers. Als de receptioniste met wie je werkt zich vandaag heeft aangemeld, zou je haar dan weer aannemen? Het kan een pijnlijk besef zijn als je antwoord minder dan een enthousiaste ‘ja’ is, maar misschien moet je dat ongemak niet vermijden. Maak het bespreekbaar.

Ik vind het gezond en respectvol om een ​​gesprek te hebben met iemand met wie je samenwerkt en vast te stellen hoe lang je gaat samenwerken. Vroeger bleven mensen misschien wel 40 jaar in dezelfde baan, maar ik verwacht dat de meeste mensen die je nu in dienst hebt, ongeveer 5 jaar voor je zullen werken. Sommigen iets langer, sommigen veel korter.

Het mooie van het stellen van deze verwachtingen is dat wanneer ze weggaan – in plaats van zich verraden en verlaten te voelen – je ze kunt bedanken voor hun bijdrage en kunt accepteren dat ze alles hebben gegeven wat ze hadden.

En wanneer een werknemer dan besluit te vertrekken, kun je allebei terugkijken op een vruchtbare samenwerking en hebben jullie allebei iets te vieren. Je kan nu de nieuwe persoon inhuren voor je volgende doel (met wellicht andere functie-eisen en karaktereigenschappen passend bij de veranderende tijd) en de vertrekkende werknemer kan door naar de volgende uitdaging. Iedereen wint.

Terug naar de oorspronkelijke vraag en je huiswerk voor de week: wie zou je zijn als je jezelf niet was?