War on talent, ook in de recreatiewereld

De werving van geschikt vakantiepersoneel is een snel groeiend probleem. We zien in de campingwereld dat op dit moment er veel meer vacatures openstaan, dan dat er beschikbare medewerkers zijn. Het is overigens een probleem dat marktbreed speelt. In andere sectoren zoals de logistiek en ook de horeca zien we op dit moment een schreeuwend tekort aan jonge mensen. Hierin vormt onze branche dus geen uitzondering.

En eigenlijk was deze trend enkele jaren geleden al voorspeld, maar door Corona was er in afgelopen twee seizoenen nog voldoende personeel te vinden in Nederland omdat niemand

naar het buitenland kon of mocht reizen en bijvoorbeeld de evenementensector en festivals gesloten bleven.

Nu we de Corona-crisis hopelijk achter ons hebben gelaten is het de omgekeerde wereld. Festivals en evenementen gaan weer open, en vakanties worden weer geboekt. En eerlijk is eerlijk: geef jongeren eens ongelijk. Ze hebben twee jaar lang weinig tot niets kunnen doen. Natuurlijk ga je dan koningsdag vieren en op vakantie naar Spanje in plaats van tijdens de meivakantie 2 weken te werken op een camping op de Veluwe.

De nood is dus hoog en als we de lijn doortrekken, is er geen enkele reden aan te nemen dat deze trend zich de komende jaren niet doorzet. Willen wij in de komende jaren als branche dus over voldoende vakantiekrachten kunnen beschikken dan is het absoluut noodzakelijk om per direct na te denken over hoe we met seizoenspersoneel omgaan.Ik denk hierbij aan een veranderingen op vorm, (werk)relatie en inhoud. Laat ik het dat laatste beginnen.

Inhoud

Seizoensmedewerkers moeten simpelweg goed betaald worden. Als je als ondernemer nu nog bepaalde manieren hebt, om de medewerker niet goed uit te betalen, dan loop je hopeloos achter. Gelukkig is op dit punt al het nodige gebeurt de laatste jaren, maar zal alleen een goed loon, niet voldoende zijn.

Het is daarom daarnaast goed om in te zetten om goede secundaire voorwaarden, zoals goede huisvesting tijdens de werkperiode, een aangeboden maaltijd per dag in het restaurant, feest aan het einde van het seizoen om het af te sluiten en misschien zelfs een kortingspas voor de rest van het jaar voor de medewerker en zijn gezin of familie om ook de banden met de medewerker goed te houden. Die secundaire voorwaarden zou je zelfs prominenter kunnen noemen als ‘unieke voorwaarden’ die je alleen in onze branche vindt.

Relatie

Kom ik op mijn tweede punt. De werkrelatie. Ik zie op dit punt een kentering in de werkrelatie ontstaan, waarbij de seizoensmedewerker het niet meer pikt om orders te krijgen, meer ruimte vraagt om zelf invulling te kunnen geven aan zijn taken. Kortom: je zal ook moeten investeren in de relatie met je seizoensmedewerker en hem of haar vrijheid en autonomie geven.

Die jij bijvoorbeeld elke week een meeting met het hele team? Doe je aan voortgangsgesprekken met seizoensmedewerkers? Hoe zorg je er kortom voor dat medewerkers lekker in hun vel zitten en niet te veel werken of te snel opbranden?

Een mooi voorbeeld van een camping die ik goed ken is dat deze camping tot voor kort een animatieteam had, dat als team het volledige programma draaide. Medewerkers maakten veel uren, werken ‘s ochtends, ‘s middags en ‘s avonds en een lang seizoen, met als gevolg dat ze opgebrand raakten en de kwaliteit van het programma in geding kwam.

Deze ondernemer heeft er voor gekozen om enkele jaren geleden een dag en avond animatieteam aan te nemen. Je leest het goed. Twee teams. Dus twee keer zoveel kosten. Het avondteam is overdag vrij en heeft volledig focus op de avondshows. De overdagploeg is juist in de avond vrij.

Het effect is dat het animatieprogramma diverser is, de medewerkers meer rust ervaren tijdens het seizoen en de kwaliteit van het programma vele malen hoger is geworden. Tot tevredenheid van de klanten uiteraard.

Vorm

Tot slot de vorm. Ook hier moeten we onszelf goed aankijken. Hoe verkopen we de – in mijn ogen nog steeds – mooiste zomer van je leven?

In mijn optiek wil de huidige vakantiekracht namelijk nog steeds graag op een camping werken als vakantiebaan. Het is in veel gevallen namelijk een levenservaring en je kunt ontzettend veel van leren en tegelijkertijd enorm veel lol hebben.

Als iedereen loopt te schreeuwen om goed personeel, zal je toch echt weer iets anders dan de rest moeten doen. Wees creatief en kom niet aan met een vacaturetekst die je op de website deelt en dan maar hopen dat er mensen op afkomen. Een arbeidsmarkt waarbij krantenbezorgers nu 1000 euro krijgen als ze aan de slag gaan, laat wel zien dat de situatie op de arbeidsmarkt enorm nijpend is momenteel.

Bij TeamAnimation proberen we dit nu op te lossen door bijvoorbeeld de drempel voor sollicitanten zo laag mogelijk te maken. Zo kunnen mensen die animatiewerk willen doen, solliciteren met een korte video via bijvoorbeeld Snapchat of een ander social mediakanaal. Deze manier van solliciteren past perfect bij TeamAnimation. Niet alleen omdat we werknemers zoeken in de leeftijdscategorie 18 tot en met 22 jaar en deze daar te vinden zijn, maar ook omdat je jezelf moet durven presenteren in de functie.

Ook hebben wij in plaats van een sollicitatieformulier een keuzehulp ontwikkeld. Hierin komen potentiële kandidaten er op een laagdrempelige manier achter welke zomerbaan het beste bij hen past. Pas nadat ze vragen over zichzelf hebben ingevuld (‘Ben je een cultuursnuiver of een sportfreak?’), wordt er om de NAW-gegevens gevraagd.

Uitdaging

Al met al hebben we als branche een enorme uitdaging. Besef je in ieder geval dat je je personeelsbeleid wellicht nog eens goed onder de loep moeten nemen. En durf out-of-the-box te denken.

Ik hoor nl. sommige ondernemers als denken: “Ze moeten niet zo zeuren, maar gewoon werken. Dat moest ik vroeger ook.” Klopt. Dat is misschien waar. Maar jij hebt niet als jongere van nu twee jaar lockdowns meegemaakt en groei je niet op in een wereld die complexer is dan in de wereld die we daarvoor hadden.

Kortom: denk na, wees creatief. Dat doet deze generatie namelijk ook. Dat moeten ze wel en zijn ze soms verdomd goed in. Ik wil afsluiten met een anekdote die dit onderstreept. Ik liep bij ons in het dorp over de vrijmarkt tijdens koningsdag. Daarbij liep ik langs het kraampje van ons buren verderop in de straat. Naast het gebruikelijke kleedje met zolderspullen was de oudste van het gezin met bed en al op straat gaan staan. Hij lag zelf onder de dekens en had een bordje op zijn bed met daarop de tekst: “Ik wil graag slapend rijk worden.” Ik kon zijn actie en humor wel waarderen, dus ik deed 50 cent in het bakje dat er bij stond. Toen ik later zijn vader sprak complimenteerde ik hem met de actie van zijn oudste zoon. Als antwoord vertelde mijn buurman mij dat 75% van de inkomsten van die dag, niet uit de verkoop van het kleed kwam, maar vanuit de actie met het bed…

Succes weer met ondernemen in onze mooie sector!