Het voldoet wel, maar het is niet goed!

Heb je wel eens in een rolstoel bovenaan een helling gestaan in een skatepark? Ik kan je uit eigen ervaring vertellen, dat het enger is dan je denkt. Je gaat hard naar beneden en je kan nauwelijks remmen of sturen. Maar gaaf dat het is! Enige tijd geleden was ik op bezoek bij Kees-Jan van der Klooster, een paralympisch zitskiër. Hij geeft geweldige trainingen in rolstoelvaardigheid, waarin de kinderen onder andere leren om zelf de trap af kunnen met de rolstoel. Dat wilde ik ook wel eens proberen! Want ik word steeds vaker gevraagd om speeltuinen te ontwerpen die geschikt zijn voor iedereen en ik vond het belangrijk om zelf te ervaren hoe dat is. Het was een zeer leerzame middag en die trap, daar is wat meer tijd voor nodig dan een middag.

En in het daaropvolgende project bleek dat we eigenlijk opnieuw het spreekwoordelijke (rolstoel)wiel moeten uitvinden. Wat zijn er weinig leuke speeltoestellen voor kinderen met een beperking! Bijna alle leveranciers hebben toestellen waar je via een helling het toestel op kan, alwaar je iets kan doen met een spelpaneel (saai!) of als je geluk heb iets met een zandhijser. Dat is het dan wel. En het is ook best een klus hoor om iets beters te bedenken. Ik kwam er al snel achter dat het niet zozeer zit in toestellen, maar vooral in een juiste maatvoering en een goed ontwerp van de omgeving.

Om een voorbeeld te geven van het belang van maatvoering:
In alle handboeken, wenkenbladen, richtlijnen die er maar zijn op dit gebied staat dat een tafel 70 cm hoog moet zijn aan de onderkant om onderrijdbaar te zijn voor een rolstoel. Nou, nadat de hovenier een prachtige watertafel had gemaakt van stapelmuren bleek dat dus helemaal niet goed te zijn. Het voldoet aan de richtlijnen, maar het werkt niet! Er zijn namelijk nogal wat speciaal op het kind aangepaste rolstoelen, die een veel hogere tafel nodig hebben. Voor hen zou 90 cm veel beter zijn. Maar dan kunnen de kleinere kinderen er juist weer niet bij. Kortom, er is variatie in hoogte nodig. Kinderen met een beperking worden eigenlijk best wel betutteld, maakte Kees-Jan mij duidelijk. Alles wordt benaderd vanuit de zorg. Het zijn gewoon normale kinderen die uitgedaagd willen worden en grenzen willen verleggen. Dan wil je geen suffe hellingbaan die voldoet aan de richtlijnen, maar een flinke steile berg, waar je bovenaan drie keer moet nadenken of dit nu echt een goed idee is! En zo sjees je naar beneden, om samen met de andere skatende kinderen de grootste lol te hebben. Dat is pas een toegankelijke speeltuin!