Natuurherstelwet en de ESG
In deze column wat taaie kost en zeker ook voor ons als taxateur. Ten eerste is de natuurherstelwet in Europa aangenomen dat betekend ten minste 30% van de aangetaste gebieden die onder de nieuwe wet vallen in goede staat moeten zijn hersteld tegen eind 2030, 60% tegen eind 2040 en 90% tegen eind 2050. Daarnaast worden in de nieuwe verordening doelstellingen vastgelegd voor een aantal biodiversiteitsindicatoren. Nu liggen recreatiebedrijven vaak in natuurgebieden dus dit gaat ons zeker raken.
Banken vragen ons hierin onze visie te geven op de toekomstige impact hiervan op uw bedrijf. Daaraan gekoppeld richtlijnen voor taxatie over duurzaamheid die impact op de waarde van vastgoed hebben, wanneer een object hoog scoort op het gebied van Environmental Social Governance risks (ESG). Per 31 januari is er een nieuwe richtlijn ingevoerd voor taxateurs hoe zij rekening moeten houden met ESG-risks bij het taxeren van onroerend goed. Dit zou kunnen leiden tot een lagere waardering voor vastgoedactiva die meer CO2 uitstoten of moeilijk te upgraden zijn en/of slecht scoren op het gebied van gezondheid en welzijn.
Om ons professionele oordeel te onderbouwen, dienen taxateurs te streven naar relevante duurzaamheidsgegevens van hun klanten. Dit betekent dat wij u gaan vragen hoe u uw bedrijfsvoering hierop heeft aangepast. Dit is om ervoor te zorgen dat waarderingsoordelen over duurzaamheid en ESG adequaat onderbouwd zijn. Dit betekent dat duurzaamheid, gezondheid, welzijn en sociale impact een veel grotere rol gaan spelen bij het bepalen van de waarde die banken aan vastgoed toekennen. De richtlijn legt uit hoe taxateurs moeten nadenken over factoren, zoals wat het zal kosten om een onroerend goed te upgraden om te voldoen aan wettelijke vereisten zoals minimumnormen voor energie-efficiëntie; de impact op de waarde van een gebouw als het uit duurzaamheidsoogpunt veroudert; en wat voor korting kopers zouden kunnen toepassen.
De richtlijn wijst erop dat duurzaamheid niet louter gaat over milieukwesties zoals waterbeheer, biodiversiteit, natuuronderhoud en afvalverwerking, maar dat er steeds meer aandacht is voor het ‘sociaal’ element van ESG en de gezondheid en het welzijn van medewerkers. In hun taxatieverslag dienen taxateurs ’te beoordelen’ in hoeverre het te taxeren object momenteel voldoet aan de duurzaamheids- en ESG-criteria die doorgaans worden verwacht binnen de context van de markt. Dit moet leiden tot een geïnformeerd beeld over de waarschijnlijkheid dat deze van invloed zijn op de waarde. We moeten ook ‘een verklaring geven en een mening over de relatie tussen duurzaamheidsfactoren en de resulterende waardering, inclusief een opmerking over de huidige voordelen/risico’s die gepaard gaan met deze duurzaamheidskenmerken, of het ontbreken van risico’s.
Kortom er wordt meer van ons gevraagd en daarmee ook van u. Het is een nieuw spectrum waarmee wij met ons allen moeten leren werken. Immers, niet meedoen betekent afvallen dus laten we het zien als positieve uitdagingen.