Hoe krijg je wat je wilt? Makkelijk: denk als een kind
Ik ben onlangs weer vader geworden. Op 7 februari is mijn 3e dochter geboren. Alles gaat goed, met moeder en kind en ook twee trotse zussen lopen hier in huis rond! Het is weer helemaal genieten zo in de baby-bubbel, hoewel het werk inmiddels wel weer om de hoek komt kijken. Eerlijk is eerlijk, dat is ook wel weer lekker!
Met een echt meiden huis hier, ben ik me voorzichtig ook aan het voorstellen hoe mijn toekomst er uit ziet. Wat zullen ze gaan doen als ze 18 zijn? Gaan ze – net als ik destijds – werken op een camping in Frankrijk? Gaan ze een wereldreis maken? Welke sport gaan ze beoefenen en welke bijbaan zullen ze hebben?
En hoe zullen ze later papa proberen te bewegen om uit te gaan tot 2 uur, of nieuwe kleren voor ze kopen als hun geld op is? In dat kader las ik een aardig stuk (ik weet niet meer waar) van een schrijver die inmiddels ook een paar pubers in huis heeft en hoe zijn dochter bekende gebruik te maken van de regels van psychologie om van haar ouders te krijgen wat ze wil.
Aangezien het opvoeden van kinderen niet gek veel verschilt van het het hebben van personeel, deel ik graag de tips met jullie. Zo kan je er gebruik van maken, of jezelf er tegen wapenen (het is maar net aan welke kant van de tafel je zit).
Laten we even dieper op de tips ingaan:
De eerste tip was: als je iets wilt, moet je benadrukken dat je tijd samen beperkt is. Hoe anders zal het zijn als je kind niet meer thuis woont? Dus toch maar even samen nog een dag shoppen, of iets nieuws kopen voor de slaapkamer. Tijd is tenslotte kostbaar. Dit geldt ook voor de werknemer-werkgever relatie. Een medewerker werkt immers niet z’n hele leven voor je, maar vaak maar een beperkte tijd. We hebben elkaar een hele lange tijd niet fysiek gezien, dus investeer na post-corona in teamdagen, coach-sessies, vrij-mi-bo’s en andere momenten die memorabel zijn.
De tweede tip was om ‘groot’ te vragen en genoegen te nemen met ‘gemiddeld’. Als je als kind nieuwe schoenen nodig hebt, laat dan schoenen zien aan je ouders die oogverblindend duur zijn, terwijl je eigenlijk een ander (iets goedkoper) paar op het oog hebt. Hoogstwaarschijnlijk zullen de ouders gaan onderhandelen over een wat meer redelijk geprijsde paar schoenen en hebben ze daardoor het gevoel dat ze geld hebben bespaard. In de werksetting: stuur een trainingsprogramma naar je werkgever dat 3000 euro kost, terwijl je eigenlijk die training van 1500 euro wil gaan doen.
De laatste tip was om niet om dingen te vragen, maar ouders het je te laten voorstellen. Iets concreter: in plaats van te vragen om een gitaar aan je ouders, stel ze de vraag wat voor instrument zij speelden toen ze jong waren. Was dat leuk? Grote kans dat je alsnog uitkomt bij een gitaar. Stap dus op je werkgever af en vraag wat hij of zij allemaal gedaan heeft om te komen waar hij of zij nu is. Welke training heeft hij gedaan? Is dat ook niet iets voor jou? Als hij het immers heeft gedaan en er positief over is, is de kans groter dat hij of zij het jou ook gunt. Kinderen zijn dus vaak veel wijzer dan wij denken. Zij weten vaak precies hoe ze ouders moeten bespelen. Daar kunnen volwassen nog veel van leren. Pas jij de regels volgende week toe in de voortgangsgesprekken? Veel succes!