Parken zijn vernieuwd maar nog geen gasten

Het voorseizoen verloopt voorspoedig bij recreatiebedrijf Molecaten. De nieuwe huisjes worden op tijd opgeleverd, een van de restaurants is grondig verbouwd en op sommige vakantieparken zijn nieuwe waterglijbanen geïnstalleerd. De investeringen lonen: het aantal boekingen ligt bijna 4% hoger dan in de eerste maanden van vorig jaar. Normaal boeken gasten voor een bedrag tot 65.000 euro per dag, dit viel terug naar 5000 euro.
Luke Slager, samen met zijn broer en zwager directeur bij Molecaten, maakt zich zorgen over het voortbestaan van het familiebedrijf, dat in 1921 werd opgericht. Zonder steun kan Molecaten het nog een maand uitzingen maar dan is het einde verhaal. Dan moeten de zeventien parken sluiten en staan de bijna 500 medewerkers op straat. ‘Uiteindelijk zal er wel geld komen’, zegt Slager. ‘Het is alleen de vraag of het op tijd komt. Sommige loketten zijn nog gesloten, voor sommige regelingen komen wij niet in aanmerking. En dan roept premier Rutte ook nog eens op voor mei geen vakantie te boeken.’
De regelgeving maakt de bedrijfsvoering niet eenvoudiger. Alle veiligheidsregio’s nemen hun eigen beslissingen, zodat de voorschriften overal anders zijn. In de ene regio moeten vakantieparken sluiten, in de andere blijven ze open. Ook voor campings zijn er grote verschillen. Soms mogen de mensen nog naar hun stacaravan, soms moet alles dicht.
Zo staat Molecaten voor een van de grootste crises uit zijn bijna honderdjarige bestaan. ‘Wij moeten en er nu voor zorgen dat Molecaten het coronavirus overleeft’, zegt Slager. ‘Dit is niet alleen ons bedrijf, maar ook dat van de vorige generaties. Zolang Molecaten bestaat, blijft de geschiedenis leven. Daarom voelen wij ons schatplichtig.’ Dat geeft druk. Slager is wat prikkelbaarder dan anders. Ook voor de medewerkers van Molecaten is het geen leuke tijd. ‘Normaal hebben we te maken met vrolijke mensen die lekker op vakantie zijn’, zegt Slager. ‘Nu moeten we gasten te woord staan die hun reservering annuleren en niet altijd genoegen willen nemen met een tegoedbon. Dat zijn natuurlijk niet de leukste gesprekken.’ Met de financiers heeft Slager minder problemen. Die houden vertrouwen in Molecaten en blijven bereid leningen te verstrekken. ‘Erg fijn,’ zegt Slager, ‘maar de schuldenlast mag niet te hoog oplopen. We moeten het geld immers ooit terugbetalen, terwijl het in onze sector vrijwel onmogelijk is de misgelopen omzet in te halen. Dus zijn we aangewezen op de overheid. Hopelijk laat de hulp niet lang op zich wachten.’ Bron: het Financieele Dagblad.