Een wereld in transitie

Vandaag las ik in de krant dat het mooie dorpje waar ik zelf in woon, de grootste krimp kent van alle plaatsen in Zeeland. Hmmm, das niet echt een positief bericht. Even los van de oorzaak heeft zoiets wel een behoorlijke impact op de leefbaarheid. De afgelopen jaren heb ik menig ondernemer zien verdwijnen in ons dorp. Eerst de loodgieter, de buurtsuper en als hekkensluiter de bakker. Qua openbare voorzieningen verdween het postkantoor en een paar jaar geleden ook de basisschool. Toch is ons dorp best populair onder toeristen. Mooi om te constateren dat er eigenlijk niet één recreatie ondernemer uit het dorp is verdwenen, sterker nog, er zijn er enkel maar bijgekomen. De krimp concentreert zicht dus op de permanente bewoners en heeft niks te maken met de grote migratie in de zomer naar onze provincie en streek. De oorzaak van de krimp in onze regio is niet met een paar zinnen te vangen. Ook zijn de meningen erover verdeeld. Het heeft ook geen zin om hiervoor een schuldige te zoeken, het is een gebied in transitie. Waar het uiteindelijk in transformeert is nog even de vraag. Als ik voor mijn werk of opleiding eens verder het land ik rij, dan ben ik wel eens jaloers op de bedrijvigheid die daar heerst en de mogelijkheden die er liggen. Het is ongeveer 225 kilometer rijden naar Utrecht, das best een end. Toch zeker als je de vertragingen meeweegt die je tegenkomt in de vele files. Als je daar werkt moet je toch een beetje binnen een uur rijden wonen. Ik weet nog goed dat ik vroegen op school leerde over ‘urbanisatie door mechanisatie’ Dat was de trek van het platteland naar de stad en dat gebeurde net voor het jaar 1900. In feite zie je nu weer een soortgelijk iets gebeuren.  Men trekt in de richting van, daar waar er werk is. Automatisch daar ontstaan dan weer voorzieningen voor diegenen die daar wonen. (want in die volgorde werkt het). Hierdoor vraag ik me dan ook wel eens af of onze kinderen in onze Zeeuwse streek gaan kunnen blijven wonen en daar werk, huis en geluk kunnen vinden. Een tijdje geleden sprak ik met iemand uit Amsterdam. Zijn kinderen vinden Amsterdam zelfs al te klein worden en denken alweer aan migratie naar steden als Barcelona of Londen. Tsja, wat moet je daarop zeggen? Met de moderne middelen die je tegenwoordig tot je beschikking hebt kun je prima vanuit huis werken. Althans, als je beroep of functie die toelaat. Zelf heb ik mijn weg daar al redelijk in gevonden en probeer, daar waar mogelijk dit al zoveel mogelijk in de praktijk toe te passen. Zo beperk ik de kilometers over de weg. (want zelfs in Zeeland kun je een aardige kilometer rijden) Deze manier van werken wordt dan ook gefaciliteerd door DELTA, het bedrijf waar ik voor werk. Met mijn computer kan ik overal werken, als ik maar over een goede internetverbinding  beschik. Ook reist mijn vaste telefoonnummer mee met mijn laptop en gaat ook dat over dezelfde internetverbinding. Ondanks dat je fysiek op volledig verschillende locaties verblijft, kun je toch nauw samenwerken. Hier zijn prima tools voor. In een vorige functie hielp ik ondernemers met het opzetten van dergelijke manier van werken en het bepalen van de juiste verbinding. Afhankelijk van het soort werk, en belang van de beschikbaarheid werd er gekozen voor een oplossing met coax of glasvezel verbinding of zelfs met redundante verbinding als het echt nooit mocht uitvallen. Zeeland ligt behoorlijk vol met, zowel coax als glasvezel. Dat laatste ligt zelfs al met een slordige 4000 kilometer in de Zeeuwse klei. Via dit netwerk worden de meeste Zeeuwen verbonden met Nederland en de rest van de wereld. Dat alles over een digitale snelweg zonder files, zonder vertragingen en vooral klaar voor uw toekomst!