Groen en ruimte
De uitdaging is groot. Ik ben op zoek naar een jeugdfoto met een dierbare herinnering aan hoe ik vroeger buiten speelde. Het moet op de achterzijde van mijn nieuwe visitekaartje. Een creatief idee wat steeds meer navolging kent. In mijn zoektocht door de fotoboeken vallen mij diverse zaken op. Waar wij ons nu druk om maken, was er vroeger in overvloed; groen en ruimte om te kunnen spelen.
Het eerste wat mij opvalt bij de vele nostalgische foto’s zijn de lege straten. Het autobezit was niet voor iedereen weggelegd en zeker niet in ons dorp. De stoep was ons speelterrein, evenals de braakliggende veldjes in de directe omgeving. Nu is alles geordend en aangelegd terwijl we vroeger nog op vergeten groenstroken hutten bouwden en vuurtje stookten. Ook opmerkelijk is de eenvoud van het spelmateriaal. Een grote ijzeren wasteil, een step op luchtbanden en welgeteld één voetbal, dat was mijn bezit. En dat moest ik delen met mijn broer en twee zussen. Later bouwden we een kar met wielen van een oude kinderwagen, maar ook daar werd met de gehele buurt op gespeeld. In het algemeen zien we er op de foto’s gelukkig uit dus daar zal het niet aan liggen. Wel altijd geposeerd. De camera van mijn vader was nu eenmaal niet geschikt voor actiefoto’s.
Ik verkeerde in de gelukkige omstandigheid dat mijn jeugd zich vooral afspeelde in de duinen en op strand. De hedendaagse strijd voor meer natuurlijk spel -en speelruimte was vroeger de gewoonste zaak van de wereld. Bij mooi weer gingen we in zee zwemmen, na een westerstorm gingen we met de gehele familie op zoek naar kostbaar afval op strand en we hadden een geheime hut in de duinen. Voetballen deden we achter het huis en het hout voor onze hut kregen we van de plaatselijke aannemer. Later ben ik met mijn dochter nog vaak naar het bos en strand gegaan om haar de liefde voor ruimte en natuur bij te brengen. Gelukkig mag ik constateren dat dit me gelukt is.
Ik ben op zoek naar die ene foto waar ik op mijn kont in de zee zit. Ik was toen twee jaar oud en vol overgave in de weer met zand en water. Pa was altijd op veilig afstand en immer waakzaam mocht er wat fout gaan. Omdat er vroeger weinig geld was om verre reizen te maken heb ik in ieder geval mijn eerste 15 zomers op strand doorgebracht. Uiteindelijk vind ik het juiste beeldmateriaal maar van slechte kwaliteit. Ik overweeg een andere foto te gebruiken waar ik onzeker op een wasteil sta en mij angstvallig vasthoud aan de schutting. Ik ben namelijk opgegroeid met een waanzinnig gevoel voor hoogtevrees.
Binnenkort moet ik meedenken over een manifest Natuurlijk Spelen in een grote stad. Het valt nog niet mee om de juiste toon te vinden wat echt belangrijk is voor de hedendaagse jeugd in relatie met groen en ruimte. Ik gun iedereen de speelervaringen vanuit mijn jeugd. Maar ik besef onmiddellijk dat dit niet mogelijk is. Volgens mij kunnen we die alleen maar proberen te benaderen voor de kinderen van de toekomst. Zijn we al heel goed bezig.