Onstuimig voorseizoen

Bij het schrijven van de column is de laatste week voor Pasen aangebroken. De straten liggen vol plassen en afgewaaide takken. Is het herfst of lente? De zomertijd is met het verzetten van de klok ingegaan maar de zomer laat nog wel even op zich wachten. Als u dit leest zijn we dit al weer vergeten. Hopelijk niet in de laatste plaats omdat het misschien toch nog droog is geweest met de Pasen. Maart 2014 was overwegend droog maar ook vooral koud. Het voorseizoen is voor veel recreatie bedrijven een belangrijke opmaat naar het seizoen. Of liever een belangrijk onderdeel voor de toeristische omzet in enig jaar. Veelal geeft het ook een beeld voor wat er in de zomer nog moet gebeuren of welke buffer reeds is opgebouwd. Het weer is en blijft in Nederland doorslaggevend voor de bezettingsgraden.
Intussen blijft ook het financieringsklimaat onstuimig. Banken zijn nog altijd druk met het verkorten van hun balans als uitwerking van Basel III en daar passen elementen als financieren en sparen niet in, deze verlengen juist de balans van de bank. Transacties van recreatiebedrijven vinden dus vooral plaats daar waar kopers zonder voorbehoud kopen of een financiering op basis van goede exploitatie mogelijk is. Afvallers blijken de té kleinschalige bedrijven die zonder of ontoereikende exploitatie niet als woonhuis te financieren zijn en bedrijfsmatig niet financierbaar blijken. Op basis van hun bestemming worden ze als bedrijf beoordeeld en met het ontbreken van een exploitatie die aflossing, rentevergoeding en herinvestering onmogelijk maken is het antwoord snel: “Nee”. Dat laatste is op zich logisch, een lening moet immers terugbetaald en zonder toekomstperspectief is dit niet mogelijk.
Op de Veluwe is men intussen met een aantal ondernemers, overheden en branchevereniging een onderzoek gestart naar het aanbod van recreatiebedrijven met als doel de vitale vakantieparken krachten te laten bundelen om de concurrentie aan te gaan en een recreatief product op niveau te leveren. Hieruit komt andermaal naar voren dat juist kleinschaligheid de overhand heeft; van de 280 geïnventariseerde bedrijven hebben er maar liefst 120 een kleinschalig aanbod op minder van 5 hectare, minder dan 50 eenheden, laag investeringsniveau, weinig tot geen toeristische verhuur etc. Andermaal, omdat de verblijfsrecreatieparadox in 2012 al constateerde dat potentie loze verblijfsrecreatie te lang kan blijven doormodderen. En dat terwijl de minicampings, zo blijkt uit hetzelfde onderzoek, het hoogste scoren op het binnenhalen van de toeristische gast. Gestimuleerd door overheden krijgt de kleinschaligheid zo in plaats van minder, meer impuls.
Nu de agrarische grondprijs de waarde van campinggrond bij juist dit soort bedrijvigheid door prijsstijging de waarde hier en daar overstijgt, ligt een weg van sanering op meerdere fronten open. Door ontbreken van financieringsmogelijkheid, de bereidheid van overheden om marktwerking te stimuleren door snellere planologische procedures en herbestemming, worden de kansen voor levensvatbare bedrijven vergroot. Dit komt ten goede aan de bestedingen in de recreatieve sector, werkgelegenheid. Met een meewerkende houding van gemeenten, stimuleren van herbestemmen en banken die rendabele bedrijven serieus gaan beoordelen gaan we als sector mooie zomers tegemoet.