De kip met de gouden eieren.
De kip met de gouden eieren moet je nooit slachten, vind ik nog steeds een mooi gezegde. Exact hetzelfde geldt in mijn optiek voor de toerist die een stacaravan, een chalet of een tweede woning op een recreatiepark bezit. Naar mijn stellige overtuiging zou je als gemeente zuinig op dergelijke personen moeten zijn. Niet zelden zijn dergelijke personen trouwe bezoekers van de lokale horeca en de lokale middenstand.
Voor hun bezit worden deze personen, net als iedere andere inwoner van de gemeente aangeslagen voor de Onroerende zaakbelastingen. Omdat de betreffende personen echter niet staan ingeschreven in de registers waar dat object staat, of waar zij hun hoofdverblijf hebben, worden ze door de gemeente bovendien aangeslagen voor de Forensenbelasting of de Toeristenbelasting. Daar wijkt het al af van datgene wat de eigen inwoners van de gemeente moeten betalen.
Welke heffing dat moet zijn hangt af van het antwoord op de vraag hoe het in de verordening geregeld is, althans dat zou je tenminste zeggen. In de praktijk kom ik echter voorbeelden tegen waarbij het in een gemeente gedurende een periode van meer dan 90 dagen ter beschikking hebben van een tweede woning leidt tot een aanslag Forensenbelasting, terwijl het in dezelfde gemeente gedurende een periode van meer dan 90 dagen ter beschikking hebben van een chalet of stacaravan leidt tot een aanslag Toeristenbelasting. Als u het nog begrijpt mag u het zeggen. Naar mijn stellige overtuiging wordt het tijd dat hier in de jurisprudentie duidelijkheid over wordt gecreëerd. De betreffende procedures zijn inmiddels aanhangig, kan ik u verzekeren. Ik hoop daarbij dat ik, zoals ik u in het verleden kon laten weten dat een recreatiewoning gewoon een woning was en niet een zogenaamde niet-woning, dat ik u ook op dit vlak in de nabije toekomst kan vertellen hoe de rechters hier over denken. Natuurlijk hoop ik daarbij op een positieve berichtgeving. Een zelfde verhaal kan ik houden over de Afvalstoffenheffing. Op menig camping zie ik dat de exploitant van de camping op zijn grond heeft geïnvesteerd in grote ondergrondse containers waar de bezitters van de stacaravans en chalets hun afval in kunnen dumpen, zoals het afval van de op het terrein aanwezige supermarkt en het restaurant evenzeer in dezelfde containers wordt gedumpt. De gemeente ledigt dan de containers en legt aan de exploitant van de camping een aanslag voor het bedrijfsafval op. Niet zelden worden dergelijke aanslagen pro rata doorberekend aan de bezitters van de chalets resp. stacaravans. Inmiddels ken ik gemeentes in het land die daarnaast aan de betreffende personen ook nog eens aanslagen afvalstoffenheffing gaan opleggen. Op korte termijn zal de rechter een uitspraak gaan doen of dit niet teveel van het goede is. In mijn optiek slacht de gemeente met een dergelijk gedrag de kip met de gouden eieren en zoals het gezegde luidt; dat moet je niet doen. Wees zuinig op de toeristen. De aanslagen komen daarmee bovendien boven de pijngrens te liggen en dan is er vast wel een vakidioot te vinden die daar eens werk van gaat maken. Vanuit mijn eigen praktijk kan ik u melden dat de nabije toekomst zal leren hoe de rechters hierover denken. Ik ben benieuwd en zal u op de hoogte houden. Heeft u naar aanleiding van deze column vragen of opmerkingen bel naar Hans de Willigen op 0615851402 of mail naar hans@dewilligenadvies.nl